Met gesnoeide Yetibaard Deepawali vieren

We hadden best zin om weer terug te gaan naar Pokhara. Dat is dan ook een van de mooie dingen aan een stevig hike. Naast het in de natuur leven, de supermooie uitzichten en dieren en het veel leukere en makkelijkere socializen, is het hier en daar afzien eigenlijk alleen maar mooi. Ook omdat je even in een totaal andere wereld zit en de luxe en het stadse echt loslaat. Maar daarna is het natuurlijk ook wel lekker om een gevarieerdere menukaart te hebben en niet elke dag 6 tot 8 uur bergen op en af te lopen.

Hoe dan ook, de trek had ons duidelijk goed gedaan. Ik voelde me zo zen als een yak. De shabby, maar superrelaxte en ietwat oversociale taxichauffeur was al wat veel voor de chi, in de stad aangekomen hadden we even geen behoefte aan een drukke bar en zetelden we ons aan het rustige meer.

Maar toch bleek hoe snel je weer in de roerigheid kunt vervallen. We wilden toch nog wel even een biertje doen ergens waar wat mensen zouden zitten.. en dan kom je in Pokhara lakeside toch al snel bij de met backpackers beladen Busy Bee uit. Een Australiër die ons aansprak bleek een nogal interessante gesprekspartner. Ik heb het eerst een uur met hem over het idee achter het Boeddhisme gehad. De man was dermate enthousiast over ons begrip van die levensovertuiging, dat hij vervolgens wel erg ver ging in het uit de doeken doen van zijn levensverhaal.

Als drugsverslaafde had hij ooit gemaskerde overvallen gedaan en nu had hij zijn leven gebeterd, maar was hij nog altijd wel aan de alcohol. Ook bleek hij miljonair en duwde dan ook wat briefjes van 1.000 rupees (10 euro ongeveer) in de brandende kaars. Na een boeiend, maar heftig gesprek een stevige backpackersknuffel gegeven. Het stadse leven was weer begonnen.

Echt bijkomen van de trek was er nog niet van gekomen en mijn hoofd- en baardhaar werd nu toch wel erg Yeti-style. Dus voor het eerst in mijn leven een andere man mij met een mes laten bewerken in de buurt van mijn slagader. Maar hopen dat de beste man in dit achterafsteegje waar we naartoe waren gebracht goede bedoelingen had. Het bleek dat hij perfectionstischer was dan alle Nederlandse kappers die ik tot nu toe bezig gezien heb. Met een kaarsrechte baard en een Pashmina-zacht gelaat van de bijbehorende facial naar de massagesalon gegaan.

De enorme Nepalese vrouw aldaar nam me stevig onder handen. Had ik al gezegd dat ik nogal spierpijn in mijn kuiten had? Natuurlijk des te meer reden om er even goed hard in de knijpen. Maar.. het werkt!
Weer even een biertje gedaan in een plaatselijk café met livemuziek. Erg grappig is dat als gasten even willen zingen, dat eigenlijk altijd prima is. De band speelt dan soms mee. In dit geval was er een Chineze toerist die de microfoon griste. Met een oortje van zijn iPhone in, waarop hij de muziek afspeelde, begon hij accapella een romantisch Chinees liedje te zingen. Gruwelijk vals, maar weer een hilarische ervaring.

De volgende dag half gaar een erg enthousiaste Indiër tegengekomen in het hotel. Na een gesprek van een minuut of 5 wilde hij met me op de foto, mijn vriend worden op Facebook en mijn telefoonnummer. Erg toffe gast, maar zo snel zo bizar amicaal dat je er als Nederlander bijna wat achter gaat zoeken. Maar hij bleek gewoon superblij te zijn om contact te hebben gelegd met een boomlange Nederlander.

Die dag was het lichfeest Deepawali (Diwali in het Indisch) echt losgebarsten. We werden uitgenodigd door de familie van het hotel om het te vieren. In de stad dansten de Nepali op straat en brandden er overal lichtjes. De hindoes nodigen op deze dag de godin Laxmi uit in hun huis door een bloem te schilderen met tika-verf op straat en offers zoals fruit en bloemen te brengen hierbij. Laxmi is de godin van de welvaart en daar kunnen veel Nepali best wat van gebruiken.

Helaas bleken we bij terugkomst in het hotel wel de viering gemist te hebben. Ik had begrepen dat het de hele avond was, maar het begon al om half 7. Jammer, maar in de stad was het ook best leuk om te zien. Wel zijn we nog uitgebreid gezegend voor een goede reis naar de Chitwan National Park. Daar hopen we veel wilde beesten zoals Bengaalse tijgers, neushoorns en krokodillen tegen het lijf te lopen en dan maar zien of die beschermende armbandjes en zeges van de monniken hier een beetje werken!